PLAY | Օր երկրորդ | Նոր գիտելիքներ, նոր խանդավառություն

Առաջին օրվանից հետո, որն անցավ բավականին հագեցած ու դժվար գրաֆիկով, մասնակիցները նոր ուժերով սկսեցին աշխատել, սովորել ու նաև հանգստանալ երկրորդ օրվա ընթացքում: Քնելով ու մի լավ հանգստանալով, նոր ուժեր հավաքելով՝ նրանք արդեն պատրաստ էին լսել ու սովորել առաջնորդության ու մենթորինգի մասին նոր տեղեկություններ:

Նախ առավոտյան բոլորը գնացին նախաճաշելու, որտեղ իրար արդեն լավ ճանաչող երիտասարդները ավելի անմիջական միջավայրում շփվում էին իրար հետ, ինչպես նաև մենթորների հետ: Այստեղ գործում էր նստելու մի սկզբունք՝ ոչ մի սկզբունք: Նստել էին խառը խմբերով, տարբեր մարզերի ներկայացուցիչներով, բայց դա ավելի հետաքրքիր էր դարձնում շփումը: Մի խոսքով՝ հետաքրքիր էր:

Դրանից հետո տեղափոխվեցինք խորհրդակցությունների սրահ, որտեղ 4 մենթորներ՝ Այդինյան Վիկտորիան, Գասպարյան Աննան, Եղիազարյան Ջեմման ու Պետրոսյան Դավիթը, անցկացրին հաղորդակցման հմտությունների ու հռետորական արվեստի մասին դասընթաց: Ինչպես միշտ, այն անցավ բավականին աշխույժ ու ինտերակտիվ մթնոլորտում: Երիտասարդ մենթիներին դուր էր գալիս լսել այն ամենը, ինչ չգիտեին, բայց ինչը կօգներ իրենց հետագայում:

Սովորելով հռետորության ու հաղորդակցման արվեստը՝ մեծ բան ստացան: Բայց էլ ինչ հաղորդակցություն առանց web տեխնոլոգիաների ու սոցիալական ցանցերի մասին գիտելիքների: Այդ բացը նույնպես պետք էր լրացնել: Գործի անցան Մանե Գևորգյանն ու Գևորգ Լոռեցյանը: Այս թեման, կարծես, ամենասիրելիներից մեկն էր բոլորի համար, քանի որ հիմա տեխնոլոգիական առաջընթացի դարն է: Նախ բավականին երկար ժամանակ խոսվեց սոցիալական ցանցերի մասին: Իհարկե, մեծ տեղ ուներ Facebook-ը, բայց մենթիները ստացան գիտելիքներ նաև այլ սոցիալական ցանցերի մասին, մասնավորապես, Twitter, LinkedIn, Twitter, Google +: Նրանց հայտնեցինք մի շարք հետաքրքիր փաստեր ու տեղեկություններ սոց.ցանցերի մասին, որ պարզ լիներ, թե ինչքան կարևոր են դրանք, ու, միաժամանակ, ինչքան վնասակար: Սոցցանցերից անցում կատարեցինք բլոգերին: Պատմեցինք Wordpress ու Blogger համակարգերի մասին, թե որը ինչի համար է նպատակահարմար: Դրանից հետո օրինակների վրա ցույց տվինք դրանց ֆունկցիոնալությունը: Բլոգերի անցում կատարեցինք մեր կայքին ու ֆորումին, ինչով էլ եզրափակեցինք այս սեմինարը, քանի որ արդեն ժամանել էր մեր հյուրը: 

Մեր հարգարժան հյուրն էր Առաջնորդության դպրոցի հիմնադիր-նախագահը, սիրտն ու ոգին՝ Սամվել Մովսիսյանը: Ճիշտ է, մենք՝ երիտասարդ մենթորներս, կարող ենք շատ բան տալ պատանիներին, բայց, անկասկած, արդեն փորձառու ու ոլորտում մեծ հաջողությունների հասած մարդը շատ ավելի շատ բան կարող է փոխանցել: Սամվել Մովսիսյանը մենթիներին պատմեց, թե ինչպես է պետք առաջնորդվել ու առանջնորդել այս կամ այն իրավիճակում, թե որն է առաջնորդության գաղտնիքը: Նա պատասխանեց բոլոր հետաքրքրվածների հարցերին (դրանք շատ շատ էին), ու այդ պատասխաններով էլ ավելի ամրապնդեց պատանիների ստացած գիտելիքները: Մենք էլ՝ մենթորներս, իհարկե, նոր բաներ սովորեցինք: Դասախոսությունից հետո հավերժացրինք այն խմբային լուսանկարով:

Էլ ինչ ճամբար Սևանում առանց լողալու: Բոլորով միասին գնացինք լողափ՝ վայելելու կապուտակ Սևանում լողալու հաճույքը: Ավելի հմուտ լողորդները փորձում էին լողալ սովորեցնել լողալ չիմացողներին, ոմանք ընդհանրապես չմտան ջուրը, բայց բոլորն էլ հիանալի ժամանակ անցկացրին: Եվ, իհարկե, մի շարք ակնթարթներ հավերժացվեցին ֆոտոխցիկների շնորհիվ:

Լողալուց, լիցքաթափվելուց ու մի լավ սովածանալուց հետո տեղափոխվեցինք ճաշելու: Նորից վայելելով շփվելու ու իրար ավելի լավ ճանաչելու հերթական շանսը՝ կրկին տեղափոխվեցինք խորհրդակցությունների սրահ: Այս անգամ արդեն պարզ դարձավ, թե ով ում մենթորն է լինելու, ով ում մենթին: դրանից հետո արդեն կազմավորված մենթոր-մենթի զույգերը գնացին՝ քննարկելու իրենց հետագա պլաններն ու անելիքները:

Որոշ ժամանակ անց հաջողակ ծրագրի նախագծման, իրականացման, մոնիթորինգի ու լուսաբանման մասին դասընթացն էր: Այստեղ 30 մենթիներին բացատրվեց, թե ինչպես է պետք հաջողակ ծրագիր նախագծել ու իրականացնել: Տրվեցին անհրաժեշտ գիտելիքները դրա համար: Բավականին երկար ու լուրջ սեմինարից հետո բոլորով միասին գնացինք ընթրելու, որից հետո ամենահետաքրքիր պահերից մեկն էր: Ընթրելուց հետո բոլորս տեղափոխվեցինք դիսկոտեկ կամ խաղասրահ, որտեղ մի մասը պարում էին, մյուս մասը՝ խաղում թենիս, բիլիարդ: Մինչ շատերը լիցքաթափվում էին, մեզանից մի քանիսը արդեն տեսնում էին խարույկի նախապատրաստությունը: Հենց որ փայտը հասցրինք անհրաժեշտ վայր, տեսանք բոլոր անհրաժեշտ նախապատրաստական միջոցները, բոլորին խնդրեցինք տեղափոխվել հրաշագեղ Սևանի ափ:

Խարույկը վառելու գործընթացը երկար ու հետաքրքիր տևեց, բայց հենց այն պատրաստ եղավ  բոլորը հավաքվեցին ու սկսեցին ուրախ ժամանակ անցկացնել: Երգում էինք, պարում, ասմունքում: Սևանի ափին հչեցին ինչպես հայ ազգագրական երգեր, այնպես էլ ավելի ժամանակից կատարումներ:

Խարույկից հետո գնացինք քնելու: Այսպես էլ ավարտվեց երկրորդ օրը Սևանում:

Երրորդ ու վերջին մասը՝ շուտով:

Գևորգ Լոռեցյան, PLAY, 2012